Samudra
Samudra betekent 'oceaan' in het Maleis. Ik schreef het gedicht in opdracht van St. Comité 4&5 mei voor de Indiëlezing "En toen stond ik er alleen voor". Het is een eerbetoon aan alle moedige vrouwen, moeders die buiten de Japanse kampen moesten zien te overleven met hun kinderen. De bijgaande foto toont mijn grootouders die in 1949 met hun gezin per boot (MS Ruysch) naar Nederland vertrokken.
Samudra
Stempel door een naam die ik niet spellen kon
maar ik herken de klank en de hand die mij toestopte.
De trilling van de gong
klinkt langer dan de zucht van bleke meesters. De eeuw rekt uit over een gekromde rug en recht zich. De geest van mijn voorvaderen rolt weer over mijn tong
en ik knikkebol in een rotanstoel. Ik proef rambutan, tabak, de smaak van hun gebeden.
Ik knik waar ook zij zouden zwijgen. Ik wijs de oceaan aan en luister: sss-aaa-muuu-draaa. Zie je hoe de zon zich verplaatst -in repen-,
door de bamboerasters een gezicht uittekent? Hoe fel het kleurt om moeders jukbeenderen heen?
Er licht een kaart op in mijn huid, een brandmerk van toekomstige dwalingen. Inboedel en bloed worden gescheiden.
Ik zoek je eerst in het hart en dan pas in papieren, archieven.
Witte bloem. Kalme zon. Zachte ogen.
Moeder, snuif nog één keer in mijn hals, voordat de boot zich los- scheurt van de volgestroomde kade.
Roep nog iets onverstaanbaars: mijn naam. Zolang als ik kijk. Zolang als ik kijk, zul je blijven zwaaien.
© 2017 Robin Block
Hier vind je een verslag van de middag, en hieronder een beeldregistratie: